ΑΠΟΔΟΣΗ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΣ - Η ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ "ΑΣΙΑΤΙΚΟΑΦΡΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ" ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΓΕΝΟΥΣ

Θα ήθελα να επεκταθώ σε ένα θέμα που έχω θίξει εμμέσως στο παρελθόν με τίτλο «Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΣΑΝ ΤΟ ΚΑΛΟ ΠΑΛΑΙΟ ΚΡΑΣΙ», εκτιμώντας ότι η ομορφιά της ζωής στον πλανήτη μας έγκειται στην ποικιλομορφία του. Οι διαφορετικές φυλές και πολιτισμοί που τον συγκροτούν του προσδίδουν αυτήν την ομορφιά, όπως και η ποικιλόμορφη χλωρίδα και πανίδα την ομορφιά στην φύση. Και όπως το κάθε είδος πρέπει να προστατευθεί από τον αφανισμό, έτσι και οι και τα επιμέρους στοιχεία που συγκροτούν τους πολιτισμούς πρέπει να προστατευτούν από την ισοπεδωτική τάση της παγκοσμιοποίησης. Ένα βασικό στοιχείο που βάλλεται τελευταία είναι η διαφορετικότητα του κάθε έθνους και η ιθαγένεια των κατοίκων του που το συγκροτεί.Και επειδή στην πολυπαθή μας χώρα τελευταίως οι «ιθαγένειες» μοιράζονται σαν καραμέλες σε μη ιθαγενείς από πολιτικάντιδες που από την μία κόπτονται για το ιερόν της «διαφορετικότητος» του κάθε εποίκου και από την άλλη καταστρέφουν την δική μας διαφορετικότητα, και επειδή από την μία μυριάδες βγαίνουν στους δρόμους όταν οι Σκοπιανοί τολμούν να πουν ότι είναι απόγονοι Ελλήνων, ενώ από την άλλη ελάχιστοι διαμαρτύρονται για την απόδοση Ελληνικής ιθαγένειας σε μη Έλληνες, και επειδή πολλοί φίλοι με ρωτούν να τοποθετηθώ σε αυτό το ανησυχητικό φαινόμενον που απειλεί την δική μας διαφορετικότητα, θα ήθελα να επισκεφτούμε την ίδια την λέξη «ιθαγενής» ώστε να βάλουμε τα πράγματα στην σημασιολογική τους θέση.

Εάν το «ιθύ» γένος του οίκου σου συνιστά την οικογένεια, το «ιθύ» γένος του έθνους σου συνιστά την ιθαγένεια. Το Ιωνικό πρόθεμα «ιθύς» σημαίνει κατευθείαν, όπως μαρτυρά και ο Όμηρος όταν λέγει «ἰθὺς κίεν οἴκου», δηλαδή, πήγε κατευθείαν προς τον οίκο. Ιθύ το γένος, λοιπόν, δηλαδή αυτό που προέρχεται κατευθείαν από την γενιά, και όχι από τον τόπο, συνιστά τον ιθαγενή. Αυτό σημαίνει ότι η έννοια της «ιθαγένειας» δεν έχει σχέση με τον τόπο όπου γεννιέται κάποιος, ή όπου πολιτογραφείται κανείς, αλλά αυτός που κατάγεται κατευθείαν από τους προ-γόνους της φυλής και του έθνους του και άρα αποτελεί την συνέχεια του εξ αίματος γένους του.

Αυτός ο διαχωρισμός γίνεται σαφής και σε άλλες χώρες, όπως και στην Αμερική, όπου ιθαγενείς Αμερικάνοι (Native Americans) λέγονται οι Ινδιάνοι, και όχι οι άλλες ράτσες που εποίκησαν τον Νέο Κόσμο. Εκεί, εξ άλλου, οι μη ιθαγενείς Αμερικάνοι, συνήθως ρωτούν ο ένας τον άλλον "What is your lineage?", δηλαδή, «ποία είναι η απευθείας καταγωγή σου;" Και επειδή ο εκεί πληθυσμός αποτελείται από ένα κράμα εθνοτήτων που επιθυμούν μία πιο ουσιαστική ταυτότητα, συχνά τους ακούς να αναφέρονται στις ευρωπαϊκές, ασιατικές ή αφρικανικές τους ρίζες. Ο ένας να λέει ότι έχει «Irish temper» επειδή ο προπάππους του κατάγετο από την Ιρλανδία, ενώ ο άλλος ότι είναι τρομερός εραστής επειδή έχει Ισπανικές ρίζες, εξ ου και το «Latin lover», και άλλοι αποδίδουν την ικανότητά τους σε ρυθμικούς χορούς στην αφρικανική τους προέλευση. Ωστόσο, τα ναρκωτικά και τα ψυχοφάρμακα συμπληρώνουν το κενό όσων δεν έχουν κάποιο ουσιαστικό κοινωνικό στερέωμα και ταυτότητα.

Εν αντιθέσει με «τα νόθα ξεφυτρώματα του Νέου Κόσμου», όπως αποκαλούσε ο Αμερικανός συγγραφέας Χένρυ Μίλερ τους συμπατριώτες του, εμείς δεν είχαμε ποτέ τέτοια κρίση ταυτότητος.
Παρά τους τόσους εισβολείς που πέρασαν ή έμειναν στον τόπο μας, ο βασικός μας κορμός ανέκαθεν έφερε τα ίδια χαρακτηριστικά του Αιγαιακού ή Βαλκανικού φαινότυπου που κατοικούσε από τα παλαιολιθικά χρόνια στην Χερσόνησο του Αίμου, όπως εξ άλλου επιβεβαιώνουν όλες οι ανθρωπολογικές μελέτες στον χώρο. Οι κοινές παραδόσεις, ο κοινός ανθρωπολογικός φαινότυπος, και η κοινή γλώσσα παρήγαγαν το ελληνικό έθνος, το οποίον επιβίωσε αξιοθαύμαστα των χαλεπών καιρών, ενώ ακόμη και υπό τον Τούρκικο ζυγό εγκωμιάστηκαν με σωρεία αναφορών από ξένους περιηγητές όλες οι των Ελλήνων κοινότητες σε πόλεις και χωριά για την φιλοξενία, τον πολιτισμό και την ασφάλεια που ένοιωθε ο κάθε επισκέπτης στην μη πολυφυλοπολιτισμική Ψωροκώσταινα.

Και ενώ ο τόπος μας ήταν πάντοτε πτωχός, ήταν τέτοιος ο πλούτος του ανθρωπίνου του αποτυπώματος, που θα αποτελούσε ακόμη και για τους διαπρέποντες εις το εξωτερικόν Έλληνες σημείον αναφοράς αγνότητος και συνέχισης ενός πολυποίκιλτου πολιτισμού και μοναδικού γένους. «Κάτω από την κληματαριά, πόσο μου έλειψες πατρίδα, στάζω σαν το βάλσαμο από τότε που δεν σ' είδα...» θα ηχούσε το τραγούδι στην ψυχή κάθε ξενιτεμένου, που πάντοτε ένοιωθε στο πετσί του το «άλγος του νόστου», την νοσταλγία να επιστρέψει σε μία πατρίδα όπου θα μπορούσε να κοιμηθεί ξέγνοιαστα κάτω από μία κληματαριά ή με τα παράθυρα ανοιχτά τα βράδια... με την ασφάλεια που ένοιωθε περιβαλλόμενος από τους ομοίους του. (Ενδιαφέρον έχει ότι δεν υπάρχει αντίστοιχο λήμμα για την «νοσταλγία» σε καμμία άλλη Ευρωπαϊκή γλώσσα.)

Αλλά να σου που ήλθαν δειλά, δειλά οι καιροί, που σαν σαράκι, εισαγόμενες ιδεοληψίες και πολιτικές καιροσκόπων ροκάνισαν τον ακρογωνιαίο λίθο του ό,τι είχε μείνει από τον Ελληνικό πολιτισμό. Την μνήμη του. Και αυτή η μνήμη υπήρχε στα χωριά, όπου πότιζε την Ελληνοποιό γη με τον ιδρώτα του ο νιος, και σαν περνούσε από μία γειτονιά, οι γιαγιούλες θα τον ρωτούσαν «Τίνος είσαι συ;»
(Άντε τώρα να εισπράξεις τέτοιο ενδιαφέρον σε κάποια πολυπολιτισμική μεγαλούπολη...)

Αυτό το «τίνος είσαι συ», φαίνεται ότι είναι ένα χαρακτηριστικό της δικής μας διαφορετικότητος, η οποία συμπεριλαμβάνει και το να δίνουμε μεγάλη σημασία στην προέλευση των συνανθρώπων μας. Από τους Ολυμπιακούς αγώνες, όπου έπρεπε να αποδείξεις το Ελληνικόν του γένους σου για να συμμετέχεις, έως και το πιο απόμακρο χωριό όπου το ποιόν της οικογενείας σου και του πολιτισμού σου μετρούσε για να σου ανοίξει κάποιος το σπίτι του, ο Ελληνισμός επιβίωσε έως και στις μέρες μας επειδή ήταν επιλεκτικός και επειδή για τους Έλληνες (όπως και για άλλους λαούς) πάντοτε μετρούσε το από που ήταν η σκούφια τους.

Και μάλιστα, τόσο σημαντική ήταν η ιθαγένεια για τους Έλληνες, που ολόκληροι μύθοι πλάσθηκαν για να αποδεικνύει η κάθε πόλις και περιοχή την πανάρχαια καταγωγή των κατοίκων τους. Κατά τους Αθηναίους, φερ' ειπείν, οι κάτοικοι της Αττικής καυχιόντουσαν ότι γεννήθηκαν από την ίδια τους την αττική γη όπου προσγειώθηκε ο σπόγγος του Ηφαίστου αφότου η Αθηνά τον πέταξε έχοντας καθαρίσει το σπέρμα του θεού από τον χιτώνα της μετά από μία στιγμή πάθους που τον είχε κυριέψει για την παρθένα θεά. Υπερήφανοι μεν για την αυτοχθονία τους, αισχυνόμενοι δε για τον τρόπο που συλλήφθηκαν, ανήγειραν τον ταπεινό ναόν του Θησείου ώστε να τιμήσουν τους γενάρχες τους οι Αθηναίοι.

Και ναι, σε αντίθεση με τους εθνομηδενιστικούς καιρούς που βιώνουμε σήμερον, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο λαμπρότερος πολιτισμός στον πλανήτη προέκυψε από την αυτοεκτίμηση που είχαν οι Αθηναίοι για την δική τους διαφορετικότητα και την εμμονή τους να αποτρέψουν με κάθε κόστος την αποδόμηση αυτής της διαφορετικότητος. Και όχι ιθαγένειες δεν θα έδιναν εκείνοι που τα μίσθαρνα μορφώματα που μας κυβερνούν τόσο θαυμάζουν όποτε συμφέρει, αλλά θα επέβαλαν και ειδικό φόρο, το περίφημο «μετοίκιον», σε όσους ξένους Έλληνες εγκαθίσταντο στην πόλη τους. Για μη Έλληνες αλλοδαπούς, ούτε λόγος.

Ωστόσο, για όσους ανιστόρητους θεωρούν ως εθνικιστικά και αναχρονιστικά παραληρήματα τα προαναφερθέντα, επιτρέψετέ μου να σας παρουσιάσω αυτό το απόσπασμα από το βιβλίο «Ποίος Σκότωσε τον Όμηρο;» των δύο επιφανέστερων Αμερικανών καθηγητών των κλασικών σπουδών, Victor Davis Hanson και John Heath:
«Οι κεντρικές αξίες της αρχαίας Ελλάδος είναι μοναδικές, αμετάβλητες και κυρίως μη πολυπολιτισμικές. Ως εκ τούτου ερμηνεύουν τόσο την διάρκεια όσο και τον δυναμισμό του ίδιου του δυτικού πολιτισμού, για τον οποίον εμείς, ως Δυτικοί διανοούμενοι, πρέπει να πάψουμε να απολογούμαστε, αλλά αντιθέτως, να τον γνωρίσουμε σε βάθος ως το μοναδικό πρότυπο που ή θα σώσει ή θα καταστρέψει τον πλανήτη.»

Και το «κυρίως» ελληνικό πρότυπο που τονίζεται είναι ότι ο άνθρωπος μπορεί να ολοκληρωθεί και να ευδοκιμήσει μόνον σε μη πολυπολιτισμικές κοινωνίες, επειδή μόνον εκεί επιτυγχάνεται η ζύμωση ανάμεσα σε πολιτισμικώς ομοίους ώστε πρωτίστως να εδραιωθεί η ασφάλεια, η αλληλεγγύη και η κοινή αίσθηση πολιτικής και οικολογικής ευθύνης που θα παράγονται από ευσυνείδητους πολίτες/οπλίτες και όχι αδιάφορους υπηκόους.

Όμως, επειδή η τρέχουσα παγκοσμιοποίηση δεν είναι ανθρωποκεντρική, αλλά «καταναλωτικοκεντρική» και ως εκ τούτου «ανθρωποφαγική», οι άνθρωποι πρέπει να απαλλαγούν προοδευτικά από δεσμούς εθνικούς, πολιτιστικούς και θρησκευτικούς, δηλαδή, με ότι τους δένει με τον τόπο τους και τους ομοίους τους, ώστε να μετακινούνται εκεί όπου τους χρειάζεται το κεφάλαιο.

Γι' αυτό ενθαρρύνονται τα μεταναστευτικά ρεύματα (ανοιχτά σύνορα) προς τις ανεπτυγμένες χώρες, προκειμένου να υπάρχει ένας εφεδρικός στρατός αδιάφορων υπηκόων που θα είναι διατεθειμένος να δουλέψει με χαμηλότερη αμοιβή, συμπιέζοντας έτσι τους μισθούς των ντόπιων εργαζομένων.

Παραλλήλως, οι μεταναστευτικές ροές μειώνουν την κοινωνική συνοχή στις χώρες υποδοχής, δημιουργώντας πολυπολιτισμικές κοινότητες που, λόγω κατακερματισμού, έχουν περιορισμένη δυνατότητα να υπερασπιστούν κοινά συμφέροντα για την χώρα υποδοχής, που δεν είναι πλέον κοινά για τις διάφορες πληθυσμιακές ομάδες.Και για να εξουδετερωθεί η αντίσταση του κάθε ιθαγενούς πληθυσμού, οι αετονύχηδες του εθνοκτόνου κεφαλαίου παρεισφρέουν στα Υπουργεία Παιδείας, στα ΜΜΕ και στην πολιτική ζωή του τόπου όπου ενεργοποιούνται οι μηχανισμοί της «μνημοκτονίας», της «απο-ηθικοποίησης» και της εθνομηδενιστικής πολιτικής ιδεολογίας, αντιστοίχως. Ιστορικά γεγονότα αλλοιώνονται ή και κατασκευάζονται, όπως τον ανύπαρκτο όρκο του Μέγα Αλεξάνδρου στην Ώπη στον οποίον τονίζεται ο μη διαχωρισμός μεταξύ των Ελλήνων και των άλλων φυλών και την στρέβλωση του Πανηγυρικού του Ισοκράτους ο οποίος, για όποιον γνωρίζει την αρχαία ελληνική, δεν εξισώνει τους μετέχοντες στην Ελληνική παιδεία με τους Έλληνες, αλλά επισημαίνει ότι αυτοί αποκαλούν τους εαυτούς τους Έλληνες επειδή μετέχουν της ημετέρας παιδείας.

Δηλαδή αυτό που γίνεται και στα πανεπιστήμια της Αμερικής όπου φοιτητές και φοιτήτριες αυτοαποκαλούνται «Έλληνες» επειδή σπουδάζουν και φορούν μπλουζάκια των αδελφοτήτων τους με Ελληνικά γράμματα.Τελευταίως, παράγονται και κάποια σαχλά βίντεο όπου κατόπιν ανάλυσης DNA από μέλη διαφορετικών εθνοτήτων αποκαλύπτεται ότι παρά τις εθνικές τους αντιπαραθέσεις, αυτοί οι άνθρωποι συγγενεύουν γονιδιακώς, και άρα η ιδέα των εθνών και της ιθαγένειας είναι παρωχημένη, εφόσον όλοι μας είμαστε οι ίδιοι... Ακολουθούν δάκρυα συγκίνησης και στημένες αντιδράσεις.

Το θλιβερό είναι ότι πολλοί αφελείς εύκολα πείθονται από τέτοιους συναισθηματισμούς, εφόσον δεν διαθέτουν την νοημοσύνη να καταλάβουν ότι η «ιθαγένεια» δεν καθορίζεται αποκλειστικώς από το γονιδίωμα, αλλά από την γλωσσοπολιτισμοφυλετική ζύμωση αιώνων.
Δηλαδή, εμείς σίγουρα συγγενεύουμε με εξισλαμισθέντες ελληνογενείς των Βαλκανίων και της Μικράς Ασίας και με πολλές άλλες εθνότητες, αλλά ουδεμία σχέση έχει αυτή η γονιδιακή συγγένεια με το απαύγασμα της γλωσσοπολιτισμοφυλετικής ζύμωσης που εξελίσσεται ανά τους αιώνες και διαμορφώνει την μοναδικότητα της Ελληνικής ιθαγένειας.Οι Αμερικανοί Ινδιάνοι γονιδιακώς συγγενεύουν με τους Μογγόλους της Ασίας, αλλά σίγουρα οι Μογγόλοι της Ασίας δεν είναι ιθαγενείς Ινδιάνοι.

Όμως, επειδή η Ελλάδα είναι η κεντρική Ευρωπαϊκή πύλη εισόδου της φθηνής εργασίας από τριτοκοσμικές χώρες της Ασίας και της Αφρικής με κατευθυνόμενα στίφη που πρέπει να αντικαταστήσουν τους απαιτητικότερους Ευρωπαίους πολίτες, η χώρα μας εισέπραξε όλο το «απεθνικοποιητικό» μένος αυτών των μηχανισμών. Αυτοί επιστρατεύτηκαν με κάθε ευκαιρία που θα τόνιζε την αποδοχή μη φυλετικώς και πολιτισμικώς συμβατών προς ημάς στοιχείων. Είτε κάποιος αλλόφυλος διέπρεπε σε ένα άθλημα, είτε έκανε μία ανδραγαθία, το Προεδρικό Μέγαρο έστρωνε τα χαλιά να τον υποδεχτεί και τα ΜΜΕ τις κάμερες για να μοιράσουν την χαρά άλλου ενός «Ελληνοποιημένου» μετανάστη....

Ωστόσο, οι αντιρατσιστικοί νόμοι φιμώνουν τους αντιρρησίες και μία αμφιβόλως χρηματοδοτούμενη αντιρατσιστοκεντρική προπαγάνδα αντιρατσιστικών φεστιβάλ και αντιρατσιστικής θεματολογίας στα βιβλία των σχολίων καλλιεργούν ένα εσωτερικό μέτωπο κατά όποιασδήποτε φωνής που αντιστέκεται στον επιβαλλόμενο πολυφυλετισμό και πολυπολιτισμό, η οποία φωνή αναγκάζεται να ταυτιστεί και να στιγματιστεί από πατριδοκάπηλους της τετραετίας.

Και ενώ κάποτε υπήρξα άκρως καχύποπτος με όποιον μιλούσε για συνωμοσίες, τα πράγματα πλέον φαίνονται τόσο ενορχηστρωμένα που «βγάζουν μάτι», με αποκορύφωμα την «αντετοκουμπολαγνεία» που επιχειρείται από τα εγχώρια ΜΜΕ με κάθε ευκαιρία να τονίζουν την λέξη «Έλληνας αθλητής» αναφερόμενοι στον Αφρικανό νεαρό και να στήνονται ολόκληρες συνεντεύξεις γύρω από την Νιγηριανή του οικογένεια, να αναλώνεται τηλεοπτικός χρόνος για την θητεία των αδελφών Αντετοκούμπο στον ελληνικό στρατό και την πολλά υποσχόμενη καριέρα του καλαθοσφαιρίζειν του μικρότερου αδελφού. Όσον αφορά τους πολιτικάντιδες, αυτοί δεν χάνουν ευκαιρία να λάμψουν με το αντιρατσιστικό τους προσωπείο είτε φωτογραφίζονται στο Μέγαρο Μαξίμου με τον δίμετρο Νιγηριανό, όπως έπραξε ο Σαμαράς, είτε κρατώντας την «φανέλα του «Greek Freak», όπως ο Τσίπρας στην Θεσσαλονίκη τις προάλλες.

Και για να μην παρεξηγηθώ, ο νεαρός Νηγηριανός και τ' αδέλφια του είναι πράγματι άξια θαυμασμού τόσο για το ήθος τους και τον φιλελληνισμό τους όσο και για το χάρισμά του στο άθλημα που τον έχει αναδείξει. Αλλά, αν και δίνουν μαθήματα σε Έλληνες που έχουν απωλέσει την μνήμη τους, λέγω ευθαρσώς ότι Έλληνες δεν μπορούν να είναι. Το γνωρίζουν οι ίδιοι και το γνωρίζουμε όλοι.

Άρα, γιατί τέτοια αφοσίωση και προβολή του Γιάννη, ο οποίος μάλιστα έγινε και εξώφυλλο στα περιοδικά των αερογραμμών της Aegean, ενώ σχεδόν ουδείς λόγος γίνεται για τα τόσα άλλα δικά μας παιδιά που διαπρέπουν στον αθλητισμό; Αν και εδώ θα πρέπει να αναρωτηθεί ο ίδιος, εάν είχε παραμείνει στην ομάδα της γειτονιάς του θα έχαιρε των εναγκαλισμών των εκάστοτε πλανόδιων καιροσκόπων;

Μα είναι τόσο απλό:
Εφόσον άπαξ κι ένας εκ διαμέτρου διαφορετικός από τον Ελληνικό φαινότυπο θα γινόταν αποδεκτός ως Έλληνας, επόμενο θα ήταν να μην υπάρξει αντίσταση για αυτό που θα ακολουθούσε... Με κάθε ανδραγαθία από μη Ευρωπαίο ιθαγενή, είτε πρόκειται για τον Γαλλοποιημένο Μαμουντού Γκασαμά από το Μαλί που επειδή έσωσε ένα παιδί που κρεμόταν στο κενό του αποδόθηκε η Γαλλική υπηκοότητα και του εξασφαλίστηκε εργασία στο πυροσβεστικό σώμα, είτε για τους τρεις Αιγύπτιους ψαράδες που, να είναι καλά οι άνθρωποι, έσωσαν πολλές ζωές στο Μάτι και απέκτησαν εν ριπή οφθαλμού την ελληνική ιθαγένεια, η πολιτογράφηση του κάθε επιφανούς μετανάστη θα ήταν το τρόπαιο και το προοίμιο της μαζικής απόδοσης ιθαγένειας 800,000 μη ιθαγενών που κατευθύνθηκαν με το «έτσι θέλω» στην χώρα μας.

Το φαινόμενον πλέον έχει πάρει επικίνδυνες διαστάσεις. Και τονίζω το «επικίνδυνες», επειδή σε μία Ελληνο-δημογραφικώς φθίνουσα Ελλάδα που τεχνηέντως έχει οδηγήσει την νεολαία της στο εξωτερικό και την ελληνική οικογένεια σε οικονομική κατάρρευση, σε μερικά χρόνια, ο πολιτικός λόγος και η δύναμη της ψήφου θα έχει περάσει σε αλλοδαπούς. Και λογικό είναι ότι αυτοί κάθε άλλο από τα πολιτισμικά και εθνικά συμφέροντα των Ελλήνων θα προασπίζονται, για να μην πούμε ότι πολλοί θα είναι μάλλον εχθρικώς προσκείμενοι σε αυτά. Ήδη τα πρώτα δείγματα αναδύονται με το χαρακτηριστικό παράδειγμα του Ναμπίλ Ιωσήφ Μοράντ που εξελέγει δήμαρχος της Ανδραβίδας το 2014 με την δέσμευση ότι, όπως δήλωσε στο tvxs.gr, "θα αναλάβει πρωτοβουλίες για την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης (των μεταναστών) καθώς και την ένταξή τους στην κοινωνία της περιοχής».

Αυτό φυσικά βολεύει το αντι-εθνικό κοινοβουλευτικό σχήμα να μείνει στην εξουσία, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι ο γηγενής πληθυσμός δεν τους εμπιστεύεται πλέον, αλλά και ότι κάποια στιγμή αυτός ο πληθυσμός θα έχει καταντήσει μειοψηφία στην ίδια του την χώρα, και άρα μη υπολογίσιμος, όπως και οι μέχρι τώρα αγαπημένοι 70άριδες ψηφοφόροι του Τσίπρα, οι οποίοι, όπως ανήγγειλε και ο ίδιος, δεν θα είναι υπολογίσιμοι σε μερικά χρόνια...

Όπως και να έχουν τα πράγματα, το μόνο που μπορεί να σώσει ό,τι έχει μείνει από τον εν Ελλάδι Ελληνισμό μας είναι η ιστορικοπολιτισμική συνείδηση και η ικανότητα να αναδιφούμε τις αλήθειες κάτω από το πέπλο της παραπλάνησης, καταρρίπτοντας όλα αυτά τα αφηγήματα που σκοπό έχουν να γονατίσουν όχι μόνον τον Έλληνα, αλλά γενικότερα τον ΑΝΘΡΩΠΟ ως έναν άχρωμο, άεθνο και απάτριδο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΕΙΛΩΤΑ.Προτείνω λοιπόν το εξής: Εφόσον η χώρα μας, ως γενέτειρα της έννοιας του έθνους, έχει προφανώς επιλεχτεί ως το πειραματόζωο της παγκόσμιας εθνοκτονίας, η επανάσταση θα πρέπει να αρχίσει από εμάς, των οποίων η γλώσσα, και συνεπώς η σκέψη που απορρέει εξ αυτής, ξεκαθαρίζει τα πράγματα:

ΕΠΕΙΔΗ πολύς λόγος γίνεται τελευταία από ανιστόρητους και πτωχούς τη εθνοφυλετική συνειδήσει περί της "Ελληνικότητος" του κάθε Αντετοκούμπο, επειδή απλούστατα γεννήθηκε στον γεωγραφικό μας χώρο, ομιλεί απταίστως τα Ελληνικά, είναι πολύ καλύτερο παιδί από κάποια δικά μας καθάρματα και ξέρει πολύ έντεχνα να βάζει μία μπάλλα μέσα σε... καλάθια, και ΕΠΕΙΔΗ ως λαός είμαστε εγκληματικά ευεπίφοροι στο να "δαιμονοποιούμε" ξενομανιακώς άτομα και τάσεις (όπως τον Will Smith που καθάριζε μία παραλία με την οικογένειά του στους Παξούς... λες και δεν το έχουν κάνει αυτό ποτέ Έλληνες...) βγάζοντας οι ίδιοι τα μάτια μας, καιρός είναι να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους.

Η απόδοση ιθαγένειας σε κάθε μη Έλληνα στο γένος αλλοδαπό προσβάλλει τόσο τους ιθαγενείς Έλληνες, όσο και τους ιθαγενοποιημένους αλλοδαπούς, εφόσον αναγκαστικώς τους επιβάλλεται μία ξένη «ιθαγένεια» για να επιβιώσουν στην χώρα υποδοχής τους.Η απόδοση ιθαγένειας σε αλλόφυλο αλλοδαπό δεν είναι μόνον μία πράξη ρατσιστικής εκμετάλλευσης του ιδίου από τα κέντρα εξουσίας που θέλουν να διαλύσουν τον εθνικό μας ιστό αλλά και ρατσιστική επίθεση κατά της ίδιας μας της ταυτότητος για την οποίαν τόσοι και τόσοι Έλληνες έχυσαν αίμα για να διαφυλάξουν και να επιβιώσουν τα δικά μας εθνοφυλετικά χαρακτηριστικά.

Η ειρωνεία είναι ότι με εντολές του Υπουργείου Παιδείας, προτεραιότητα στα σχολεία μας είναι να διατυμπανίζεται το σύνθημα «αγκαλιάσετε την διαφορετικότητα» με αντίτιμο να διαλύσουμε την δική μας! Στα βιβλία Δημοτικού, φερ' ειπείν, διαφημίζεται το Play Station, ενώ μαθητές καλούνται να πλέξουν μία ιστορία με την μορφή του Μέγα Αλεξάνδρου, του Καραγκιόζη και της Κοκκινοσκουφίτσας, και να θαυμάζουν την ηρωική γάτα Σόνια, με την μορφή του ήρωα στο πρόσωπο του Κανάρη να μετασχηματίζεται σε καναρίνι...

Αυτό που κάποια στιγμή παράγεται από μία τέτοια παιδεία είναι γραικύλοι που ελλείψει εθνικής συνείδησης αυτοχρίζονται πολίτες του κόσμου και υποστηρίζουν ότι πολλοί Αφρικανοί και Ασιάτες είναι περισσότερο Έλληνες από τους Έλληνες επειδή οι πρώτοι σέβονται και τιμούν περισσότερο την χώρα. Σε αυτούς τους ηλιθίους θα ήθελα να πω ότι αυτό ισοδυναμεί ως επιχείρημα με το εξ ίσου βλακώδες: «Τα παιδιά του γείτονα είναι περισσότερο δικά μου παιδιά από τα δικά μου, επειδή σέβονται κάποια πράγματα περισσότερο από αυτά που έχω γεννήσει εγώ.»

Ο γραικύλος κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβει ότι ΓΕΝΕΤΙΚΑ δεν αποκαθηλώνεται από το να είναι Έλληνας λόγω μισελληνισμού.... όπως κι ο Νιγηριανός ΔΕΝ ελληνοποιείται ΓΕΝΕΤΙΚΑ λόγω Φιλελληνισμού.

Οι ράτσες και οι ταυτότητες έχουν προ πολλού ορισθεί και παγιωθεί με τα καλά και άσχημα χαρακτηριστικά κάθε φυλής και κάθε έθνους. Ούτε κατά το ένα χιλιοστό δεν είναι Έλληνας, λοιπόν, όποιοσδήποτε φυλετικά Ασιάτης ή Αφρικανός είτε γεννημένος είτε σπουδαγμένος εν Ελλάδι. Ελληνόφων, Ελληνίζων, Ελληνοπρεπής, Ελληνόφρων, Ελληνόφιλος, Ελληνιστής, ναι.

Και όσοι θέλετε να επικαλείστε τις προαναφερθείσες έρευνες περί της τάχα πολυφυλετικής καταγωγής, πρέπει να λάβετε υπ' όψιν ότι οι ίδιες οι έρευνες, όπως αυτή της εταιρίας momondo, επικαλούνται ακριβώς αυτούς τους εθνολογικούς γενετικούς κώδικες.

Συνελόντι ειπείν, λοιπόν, η ακριβέστερη γλώσσα στην υφήλιο ξεκαθαρίζει ότι ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ, ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ, και ΥΠΗΚΟΟΤΗΤΑ είναι τρεις διαφορετικές έννοιες που επ' ουδενί πρέπει να συγχέονται.

Εάν θέλουμε να αποτρέψουμε το αλλόκοτο φαινόμενο ενός Αφρικανού ή Ασιάτη να στέκεται με την στολή του εύζωνος ως φύλακας στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου, θα πρέπει να ορίσουμε τις ευθύνες και τα δικαιώματα που αντιστοιχούν σε αυτές τις έννοιες. Επειδή κάτι τέτοιο θα έκανε τα κόκαλα των προγόνων μας να τρίζουν.

Παναγιώτης Τερπάνδρου Ζαχαρίου

16 Σεπτεμβρίου 2018