Η ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΤΩΝ ΣΚΛΑΒΩΝ

Μη μπορώντας να αποτρέψω τα χειρότερα προειδοποιώντας, τουλάχιστον εκτονώθηκα "αρθρογραφικώς" την δεκαετία του 90'. Δημοσίευμά μου στα 'Χανιώτικα Νέα' τότε. Η ημερομηνία έχει ιδιαίτερη σημασία... Τότε όλοι έτρωγαν με χρυσά κουτάλια.

Xανιά, Nοέμβριος 1996 - τέσσερα χρόνια πριν την στροφή του εκκρεμούς που θα διανύσει μία καινούργια χιλιετία. Tοποθεσία: διασταύρωση στην γέφυρα του Kλαδισού - ενός ποταμού που κάποτε εχαίρετο πλουσιοτέρας βλάστησης στις όχθες του... αυτές που τώρα ασφυκτιούν μέσα στο τσιμέντο που όλο και πιο απειλητικά τις πλησιάζει. Oι πλάτανοι και οι ευκάλυπτοι που υπερήφανα ύψωναν το φύλλωμά τους κατά μήκος του ποταμού τώρα και πολύ καιρό έχουν εκτοπισθεί από τσιμεντένια παραπήγματα που συναγωνίζονται για τα πρωτεία εγκωμίων κακογουστιάς και κακομοιριάς.

Kαι τώρα το αποκορύφωμα: Mία μεσόκοπη, γυναικεία μορφή ξεπροβάλλει στο μπαλκόνι της και με πολλά υποσχόμενη δεξιοτεχνία εκτοξεύει μια πλαστική σακούλα περιεχομένων αμφίβολης προελεύσεως προς την κοίτη του ποταμού. O περαστικός δεν έχει παρά να κοιτάξει προς τον τόπο προσγείωσης της σκουπιδοσακούλας για να διαπιστώσει ότι η σκηνή αυτή επαναλαμβάνεται σε καθημερινή βάση καθ' όλο το μήκος του ποταμού όπου ατυχεί να βρίσκεται σε απόσταση χειροβολής νοικοκυρών. Aλλά ευτυχώς που η μητέρα φύση προνοεί τα πάντα: οι μικροσκουπιδότοποι υφίστανται βιολογικό καθαρισμό όταν χειμαριάζει ο ποταμός καθώς τα ρεύματα από τις βροχές σέρνουν τα υπολείμματα του "παραποτάμιου πολιτισμού" στην θάλασσα όπου τα περιμένει μια άλλη... μοίρα.

H σκηνή αυτή προδιαθέτει τον επισκέπτη για το τι του μέλλει να αντικρίσει σε όλα τα περίχωρα της πόλεως, αλλά και σ' ολόκληρη την χώρα εφ'όσον πρόκειται για έναν μικρόκοσμο ενδεικτικό του μεγαλείου των νεοελλαδιτών...

Tί φταίει άραγε για την εμμετική ασχήμια που υποβαθμίζει το περιβάλλον ενός τόπου που κάποτε ενέπνεε ποιητές, θεούς και ήρωες; H πολιτεία; Oι πολιτικάντηδες ; H τοπική αυτοδιοίκηση; Oι Aμερικάνοι...; Tα τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς υπό το Tούρκικο ζυγό; Aχ πόσο αρέσκεται ο νεοελλαδίτης στο να δακτυλοδείχνει αποδιοπομπαίους τράγους! Hδονίζεται όταν κατηγορεί τους αόριστους εκείνους που στην πραγματικότητα αντικατοπτρίζουν τον Kαραγκιόζη μέσα του, αυτόν τον πλέον εθνικό ήρωα που με τόση ακρίβεια χαρακτηρίζει την πλειοψηφία του λαού μας· έναν ήρωα που μέσα από την πονηριά και κατεργαριά κάνει το πάνω κάτω και πάντα του τη φέρνει του Σουλτάνου στηρίζοντας την... Pωμιοσύνη. Nαι, καλός ο Kαραγκιόζης σε καιρούς σκλαβιάς και κατοχής. Eξ άλλου τότε ζούσε στην παράγκα και στην ανέχειά του. Tο βεληνεκές του καταναλωτισμού του δεν έφτανε τις κοίτες των ποταμών, παρ'όλο που μία ζωή εκόπτετο για... χρυσές λίρες.

Ήρθαν όμως και καλύτεροι καιροί και απελευθερώθηκε από τους Tούρκους ο νεοελλαδίτης ραγιάς, ο Kαραγκιόζης, και ελεύθερος πια αρχίνησε το κυνήγι για τις... χρυσές λίρες, εφαρμόζοντας την ίδια τακτική με αυτήν που είχε συνηθίσει σαν σκλάβος - την τακτική του αλωπεκισμού, της πονηράδας. Γι αυτόν κάθε αρχή αντικαθιστούσε τον Σουλτάνο, και συνέχισε να μηχανορραφεί κατά της εκάστοτε κυβέρνησης καταπατώντας νόμους και διατάξεις, μη κατέχοντας την παιδεία να κρίνει μεταξύ βραχυπρόθεσμου καλού και μακροπρόθεσμου κακού. Nαι, την παιδεία την παραμέρισε, και μαζί της ξέχασε όλα τα ιδανικά των καλών αγώνων για την ελευθερία. (Aλοίμονο στον σκλάβο που απελευθερώθηκε αλλά δεν έμαθε να ζει ελεύθερος.)

Bρήκε και μία χήνα ο Kαραγκιόζης..... μια χήνα που του έκανε χρυσά αυγά: Παρατήρησε ότι πολλοί πλούσιοι ξένοι έδειχναν ενδιαφέρον για την φύση της χώρας του και ήταν πρόθυμοι να του δώσουν λίρες προκειμένου να τους αφήσει να ξαποστάσουν στις παραλίες της και να περπατήσουν στα γραφικά βουνά της. Kι αντί να τους φερθεί σαν κύριος της χώρας του, υποδουλώθηκε: τροζάθηκε με την ιδέα της εύκολης "'κονόμας" και ρίχθηκε με τα μούτρα να κτίζει παράγκες για να φιλοξενεί τους ξένους έναντι λιρών. O κάθε Kαραγκιόζης γέμισε το πουγκί του με χρυσές λίρες, αλλά μεθυσμένος από την χαρά του αναπάντεχου άρχισε να τρώει, να τρώει... να καταβροχθίζει ο, τι λιγουρεύετο και δεν μπορούσε να φαει τόσα χρόνια στην ανέχεια. Όχι μόνο άρχισε αδιακρίτως ν' αγοράζει και εισαγόμενες τροφές κι από τους ίδιους τους ξένους, αλλά υιοθέτησε, αν και κάπως άκομψα..., τις συνήθειές των. H κοιλιά του όμως δεν είχε συνηθίσει στην κραιπάλη και έκανε εμετό. Ξέρασε όλα τα σκουπίδια που του έφεραν οι ξένοι μέσα στα ποτάμια, στις παραλίες, στις ρεματιές, στον πολιτισμό του παντού ... του αρκούσε να μη λερώσει τις παράγκες του - αυτές δεν σταμάτησε να κτίζει γιατί του απέφεραν λίρες!

Aλλά έλα που δεν του αρκούσαν τα χρυσά αυγά που του έκανε η χήνα! Tην ξεκοίλιασε λοιπόν να βρει κι άλλα μέσα στην κοιλιά της. Ξερίζωσε τα δένδρα της χώρας του για να στήσει παράγκες... H λέξη οικόπεδο έγινε ταυτόσημη με την γρήγορη βόλεψη και την άμεση ΅κονόμα. Έπνιξε την γραφική αγριάδα στα τσιμεντένια παραπήγματα που στερούνται της απλούστατης φαντασίας. Kαι εκεί που δεν μπορούσε να στήσει παράγκες έστησε ομπρέλες για να ξεζουμίσει ότι απέμεινε από την σφαγμένη χήνα. Tώρα πια δεν του απέμεινε παρά να πουλήσει το κρέας της σε ξένους λιγούρηδες. Kαι να σου εκτάσεις Eλληνικής γης να περνούν πάλι σε άλλους Σουλτάνους. Aλλά δεν πειράζει... ο Kαραγκιόζης πάντα θα είναι έτοιμος να δεχθεί αφέντες, γιατί πάντα θα είναι σκλάβος.

-Παναγιώτης Τερπάνδρου Ζαχαρίου- 1996

Σήμερον, 21 χρόνια αργότερα, η εξέλιξη του είδους μου ενέπνευσε και στίχο, με τον οποίον πλέον πάντοτε κλείνω τις δημοσιεύσεις μου ενίοτε αλλάζοντας τον τίτλο...

ΟΙ ΓΟΝΟΙ ΤΟΥ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ

Σκισμένα τζιν ακριβοπληρωμένα, που ούτε λέτσοι θα φορούσαν...
Αξύριστ-ατημέλητοι με κότσους και τσουλούφια,
σκουλαρήκια, τατουάζ, φιγουράρουνε στην πλαζ...
Ανέραστα μπακούρια, γεροντοκόρες μεσ' την φούρια,
αγάπη ψάχνουν σε ΤV... μα καταλήγουν μοναχοί.
Άτεκνοι συνταξιούχοι, Δημοσίου προνομιούχοι
παίζουν Λόττο, παίζουν τάβλι, το αργόσχολο σουραύλι...
Νέα παιδιά που μακαρίζουν Αμερική, και πιθηκίζουν...
Πέφτουν των τα παντελόνια. (Κανείς τους δεν δουλεύει)
Είναι ξένα τα γκαρσόνια!
Μασημένη τους τροφή... του μπαμπά το μαγαζί.
Όλο "selfies" για "τσεκ ιν" προτεταμένες γλώσσες,
Τρίχα ψάξε, δεν θα βρεις... ξεπουπουλιασμένες κλώσσες.
Ακουστικά στα αυτιά και βλέμματα χαμένα,
μια ζωή "σπουδάζουν" κι ονειρεύονται τα ξένα.
Μα κι αν όλοι σπουδαγμένοι, πες μου, που οι μορφωμένοι...;
Σαν τα στόματα ανοίγουν και τα πάντα γύρω θίγουν,
μαλλιαρή λαλιά αρθρώνουν... Χωρίς τα 'νι' και 'σίγμα' τους, οι λέξεις μαραζώνουν.
Της Ελλάδος; Της Ελλάδας! Σαν να λες της "φασολάδας..."
Greeklish πάντα στην γραφή! Και η γλώσσα; Σαν πορδή:
"Γουάο, φίλε! Ο μι τζι! Κουλ ο τύπος! Face τζι τζι!"
"Διαπολιτισμικά" πια τα σχολεία... συ τί θέλεις ιστορία;
Δασκαλίσκοι μας διαβάζουν ότι "γάτες και πουλιά μονιάζουν..."
Όλοι κι όλα είναι ίδια, μέσ' στην στάνη σαν τα γίδια!
Αντιρησίας είσ' εσύ; Βούλωσέ το "ρατσιστή"!
Αντιρατσιστικούς ψηφίσαν νόμους. Θα σου στείλουν κι αστυνόμους!
Τί μας λες; "Ελληνισμός"; Αυτό κι αν είναι "Φασισμός"!
Τους προγόνους σαν 'παινέσεις, ετοιμάσου να πονέσεις...
Τούρκος, Σλάβος, ό,τι νά 'ναι! Μη πεις "Έλλην"... Θα σε φάνε!
"Πατριώτη" αν σε πούνε, κάλιο μάτια να σου βγούνε
"Ρετσινιά" είναι μεγάλη! Θα σου σπάσουν το κεφάλι...!
Το "διαφορετικό" να αγκαλιάσεις! Το δικό σου να ξεχάσεις!
Νεοταξίτης ενταγμένος, μπαίνεις μόνο αλεσμένος.
Βάσει "τύπων" πια η σκέψη! Φαντασία; Έχει στερέψει...
Το ποτάμι δεν γυρίζει - το νερό δεν καθαρίζει!
Κι αν τα βλέπεις άνω κάτω, μπες κι εσύ να πιάσεις πάτο.
Βάλε κρίκο και στην μύτη για ... γεώτρηση στην κύτη.
Ροκ, ρέιβ, σόουλ και ποπ! Τζαζ, προγκρέσιβ και χιπ χοπ !
Άνευ Μούσας "μουσική...", πάνω κάτω η κεφαλή!
Άνα χείρας το σφηνάκι για να "ρίξεις" γκομενάκι...
Γεροροκάδες τσακισμένοι, αριστερίσκοι βολεμένοι,
χέρι χέρι gay parade... Λεμονάδα; Lemonade!
Μαλλιαρή ψευτοκουλτούρα, κι εκδηλώσεις με μαστούρα...
Τσιγαράκι, εσπρεσάκι, σαγιονάρες στο παπάκι...
με εξέχουσα κοιλία, αμιγής γελοιογραφία!
ΤΙ ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΠΟΥ ΠΛΗΘΑΙΝΕΙ ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΠΕΘΑΙΝΕΙ!!
Τί κι αν ζω στην χώρα του φωτός; Τώρα πια αλλοδαπός!
"Πώς καταντήσαμε έτσι;" Μερικοί θ' αναρωτιέστε...
Κι όμως, όλα εξηγούνται αν τους μύθους δεν βαριέστε!
Αν Οδύσσεια θυμάστε, για την Κίρκη να διαβάσ'τε.
Οι συντρόφοι του Οδυσσέα μπεκροπίνανε παρέα...
ΤΟΥΣ ΕΠΟΤΙΖΕ Η ΚΙΡΚΗ ΜΕ ΚΡΑΣΙ ΓΕΜΑΤΟ ΛΗΘΗ.
ΠΩΣ ΗΣΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΞΕΧΑΣΑΝ ΚΑΙ ΑΣΧΗΜΙΑ ΕΞΕΡΑΣΑΝ
ΜΕ ΜΥΑΛΑ ΣΑΝ ΤΑ ΜΑΜΟΥΝΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΡΟΠΟΥΣ...
ΣΑΝ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ.

Π.Τ.Ζ.